این متن زیبا تقدیم به شهدای شعبان ماه سپاه قم که در درگیری با گروهک منحوس پژاک به شهادت رسیدند و امروز چهلمین روز عروجشان به آسمان هاست :
شهادت هنر مردان خداست . این کلمات الهی از زبان مردی الهی در وصف یاران سفر کرده گفته شده است . همان مردی که خود مصداق اتم عبادالرحمن بود و در طول عمرش کسی از او حرف لغو و بیهوده ای نشنید . امام عزیز و بزرگوار ما ، خود یاران راستین اش را تربیت کرد و عمل خالصانه ی ایشان را هنر مردان خدا نامید .
هرگاه سخن از هنر به میان آید اختصاصی بودن آن هنر در دست هنرمند نیز مطرح می شود که هنرمندان افراد برگزیده و خاصی هستند که از میان توده های ملت و انبوه جمعیت ها به هنری مزین شده و دیگران از هنرش حظ و بهره ای می برند . و چه هنری بالاتر از شهادت در راه خدا که شهید هنرش این است که جان شیرینش را در راه محبوب فدا نماید . و اگر هنر مردان خدا شهادت نباشد ، چه باشد ؟!
شهید مصداق کامل آن نور هدایت بخشی است که همیشه در ظلمات و تاریکی های هر عصری ستاره وار راه را بر گمراهان نشان داده و هدایتگر همه ی آن کسانی می شود که قصد سفر به کوی دوست دارند . شهید به مقصد می رسد و دیگران را هم با نور هدایتش به مقصد راهنمایی می نماید . ستاره ای فروزنده که خاموشی ندارد و فقط باید به آن چشم دوخت و از نورش بهره جست . این هم یکی دیگر از اثرات هنر شهید است . جان خود را فدا کرده تا راهیان کوی دوست را راهنما باشد .
اندکی تأمل در احوالات هر شهیدِ بر خاک خفته ای، کشف الاسراری خواهد شد از آن هنر زیبای آن شهید که خاص خودش بوده و البته هم علت شهادتش می شود .
شهدای اخیر شعبان ماه سپاه علی بن ابیطالب علیه السلام ، در روزگاری از بین یاران خود سفر می کنند که از همه چیز خبر هست الا شهادت و این عزیزان نیز هنرشان در این است که یادآور کلمه ی فراموش شده شهادت در بین ما می باشند و هم یادآوری می کنند که بدانیم نزدیک ترین راه سعادت ، شهادت است .
هر یک از این عزیزان ، بدون توجه به جایگاه و مسئولیتی که داشته اند ، هنر مخصوصی داشتند که خاص خودشان بوده است . یکی شان محب ویژه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است تا حدی که قبل از شهادت خبر شهادتش را از زبان ایشان می شنود و چه هنری بالاتر از این و چه شهادتی شیرین تر از این که معشوق ، عاشق را بپسندد و عشق کامل گردد .
یا دیگری شان هنرش این است که به شدت پایبند به موازین شرعی است و چند روز قبل از حرکت خمس اموالش را نزد همسایگان امانت می گذارد که پس از شهادتش پرداخت نمایند .
و هنرمند تر از همه آن شهیدی بود که یارانش در وصف اش گفتند : خوش به حالش خیلی با خدا رفیق بوده است و خدا هم رفقایش را پیش خود می برد . و دیگری که همه اذعان دارند دیر آمد و زود رفت و این خود قصیده ی کوتاه و غمناکی از عروج ایشان است که اکنون جایشان در بین ما خالیست اما یادشان هرگز .
یاران سفر کرده و شهدای شعبان ماه سپاه علی بن ابیطالب علیه السلام که به حق مردان خدا بودند و با شهادتشان راه فراموش شده شهادت را به همه ی بازماندگان نشان دادند . اما چگونه است که از بین میلیون ها انسانی که هم عصر این عزیزانند ایشان انتخاب شده و راهی کوی دوست می شوند پرسشی است که عقل ظاهربین و در گِل فرو رفته ی ما در جواب آن جز سکوت چیزی برای گفتن ندارد . لذا سکوت کرده و اجازه می دهیم تا امام و پیشوا و رهبر عزیزمان در وصف ایشان بفرمایند که : شهادت درّ گران بهایی است که بعد از جنگ به هر کسی نمی دهند . و این جمله ی نغز را اگر در کنار جمله ی اول این سطور بگذاریم که امام عاشقان فرموده بود : شهادت هنر مردان خداست ، حیرتی بر حیرت عقل دنیا نگر ما می افزاید که مردان خدا چگونه توانستند این درّ گران بها را در این زمان پیدا کرده و عیار خویش را با آن بسنجند . آیا این خود هنر کمی است ؟!
پی نوشت :
و مپندار آنان که در راه خدا کشته شده اند مرده اند...