اجر جانباز

تنها یک پشیمانی در زندگی داشت . داغ آن پشیمانی همیشه بر دلش بود .  

به قول شاعرها می سوخت و می ساخت .  

گفتم اگر بخاطر این جانبازی ات خدا بخواهد یک دعایت را مستجاب کند چه می خواستی ؟

گفت همان که همیشه داغش را به دل دارم  ؛ شهادت  .

در شلوغی شبستان حرم پسرش می گفت بابا مواظب باش زمین نخوری  !