اسرائیل ، جان مادرت حمله کن!

آقای اسرائیل ! در خبرها شنیدم که می خواهی به ما حمله کنی . تصمیم خوبی گرفته ای . می خواهی با این کارت به همه نشان دهی که هیچ ما را نمی شناسی . درست است تو ما را نمی شناسی اما اجداد ما را خوب می شناسی . بچه های خیبر را می گویم ، بدر را ، خندق و فتح المبین را می گویم ، والفجر 8 و کربلای 5 را می گویم .

آری ما بچه های همان هاییم . الآن هم دلمان برای کلاشینکف تنگ شده است . برای سنگرهای خاکی . دلمان برای سربندهای یازهرا و لبخندهای بی ریا خیلی تنگ شده و سرمان هم حال و هوای نیزه سواری کرده است !

ما دلمان برای این تنگ شده که یکبار هم که شده ادای همت و باکری و خرازی و کاظمی و چمران و زین الدین و بابایی و صیاد و شیرودی و دوران و ... را در بیاوریم .

حمله کن ! اصلا همین امروز حمله کن . فقط یادت باشد که اینجا عراق و افغانستان نیست ، اینجا لبنان هم نیست . اینجا ایران است . و نامش به همان اندازه بلند است که نام تو کوچک .

آری اینجا افغانستان نیست که جنگ داخلی داشته باشد و تو بخواهی میانجیگری ما را بکنی . ما با همه اختلاف نظرهایی که در کشورمان البته در بحث های تئوری داریم (که این هم از نشانه های یک حکومت مردمی و متمدن است ) همه فرزندان سید علی خامنه ای هستیم . ما با او تا آخرین گلبول قرمز خونمان عهد بسته ایم ! خون ، کمترین چیزی است که فدایش می کنیم .

سید علی لب تر کند ، شکمت سفره است . نگاه کند پرچمت زیر پاهاست . اشاره کند تلاویو ویران است . فرمان بدهد ، 7 میلیون یهودی را دوباره آواره می کنیم .

حمله کن ولی بدان که قدس مال ماست . قبله ی اول ماست . احترامش کمتر از مکه نیست . اتفاقا از وقتی شنیدیم می خواهی حمله کنی خوشحال تر شده ایم . چند وقتی است بچه ها حال و هوای نماز خواندن در بیت المقدس در سرشان است . اصلاً ما دوست داریم به مناطق جنگی راهیان نورمان فلسطین را هم اضافه کنیم !

حمله کن ! اما فراموش نکن که ما نواده گان سلمان فارسی هستیم . همان یار اهل بیت پیامبر که از آنان هم شد. ما مقتدایمان حسین است . ما از بچه گی شیر را از سینه مادرانمان با ذکر یا حسین خورده ایم و اولین چیزی که زیر زبان ما گذاشته اند تربت پاک حسین علیه السلام بوده است . ما قبله ی نمازمان مکه است ولی قبله ی دلمان کربلاست . مگر سجده ی پایانی زیارت عاشورای ما را ندیدی؟

راستی حسین را که می شناسی ؟ پسر علی را می گویم . علی ! همان که درِ قلعه ی خیبر شما را با یک دست از جا کند . حسین پسر آن علی است . حسین همان است که وقتی در برابر ده ها هزار نفر یزیدی ایستاد ، لحظه ای ترس به دلش راه نداد . و تا آخرین گلبول قرمز خونش در راه دین خدا ایستادگی کرد . حسین آن روز 72 نفر همراهش بودند که مثل خودش ، و البته قبل از خودش ، جانشان را فدای حسین کردند ، ما الآن در ایران 70 میلیون فدایی حسین داریم ، که به هیچ وجه منتظر نیستند سید علی فرمان دهد همان اشاره اش برای نابودی تو کفایت می کند.

ما ضرب المثلی داریم که می گوید : آزموده را آزمودن خطاست . تو که ما را در این سی سال زیاد آزموده ای و البته شناخته ای . تو می دانی که ما بچه های مستضعفیم و باکی از جنگ نداریم ، مصداق همان جمله هستیم که خمینی عزیز گفت : ما مرد رمضانیم و از تحریم نمی ترسیم ، تو ما را می شناسی و از خشم عاشورایی مان هم خبر داری . 9 دی را که فراموش نکرده ای . ساندیس و نی ساندیس را هم که می دانی چیست ! ساندیس مال ماست و وظیفه نی اش فر روفتن در چشم تو .

به هرحال :

ما منتظریم تا محرم گردد/هنگامه ی امتحان فراهم گردد/ماییم و تیغ و حلقوم شما/یک مو (فقط یک مو) زسر علی اگر کم گردد !

چه می گویم ما اصلاْ‌ نمی گذاریم دست تو به علی برسد . علی را می گویم ، سید علی را ،  پسر علی ! همان که درِ قلعه ی خیبر شما را با یک دست از جا کند .

شعر مرتبط با موضوع فوق . کلیک کنید .